Όταν υπάρχει εθνικό λαϊκό κράτος...
Ο Antonio de Oliveira Salasar (1889-1970) υπήρξε ο εθνικός κυβερνήτης της Πορτογαλίας για 36 χρόνια. Ήταν καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Κοΐμπρα. Παραιτήθηκε από το βουλευτικό του αξίωμα, για να καταδείξει με αυτό τον τρόπο την αντίθεσή του στην κυβέρνηση, αλλά και το δημοκρατικό καθεστώς που επικρατούσε την εποχή εκείνη στη χώρα του. Το 1926 πραγματοποιήθηκε στην Πορτογαλία Εθνική Επανάσταση από τον στρατό, η οποία και πέτυχε. Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι επικεφαλής της Εθνικής Επαναστάσεως, να τον καλέσουν και να του προσφέρουν το Υπουργείο Οικονομικών στη νέα κυβέρνηση της χώρας. Εκείνος όμως αρνήθηκε την προσφορά τους ζητώντας πλήρη ελευθερία κινήσεων και ουσιαστικά τη διακυβέρνηση της χώρας, δίχως καμία δέσμευση. Το 1928 τελικά ικανοποιήθηκε το αρχικό του αίτημα. Ανέλαβε την εξουσία και κυβέρνησε την Πορτογαλία δημιουργώντας ένα ολοκληρωτικό εθνικολαϊκό καθεστώς το "Νέο Κράτος". Παρέμεινε στην εξουσία από το 1932 ως το 1968. Για λόγους υγείας αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη διακυβέρνηση της χώρας και τη θέση του πήρε ο καθηγητής της Νομικής Marcelo Caetano, ο οποίος και κυβέρνησε την Πορτογαλία μέχρι το 1974. O Salazar θα μπορούσε να ήταν για την πατρίδα του ένας από τους κορυφαίους επενδυτές χρυσού παγκοσμίως.
Κατά τη διάρκεια της διακυβερνήσεως της χώρας του από τον ίδιο, συσσωρεύτηκε το μεγαλύτερο μέρος των αποθεμάτων χρυσού που έχει σήμερα στην κατοχή της η Κεντρική Τράπεζα της Πορτογαλίας. Συνολικά, 382,5 τόνοι χρυσού βρίσκονται σήμερα στα θησαυροφυλάκια της Κεντρικής Τράπεζας της Πορτογαλίας με τη συνολική τους αξία να υπολογίζεται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο σε περίπου 14,7 δισ. ευρώ, και αυτό χάρις στις οικονομικές, και επενδυτικές ικανότητες του Salazar. Σήμερα μεταξύ των χωρών της ευρωζώνης; η Πορτογαλία κατέχει σε σχέση με το μέγεθος της οικονομίας της, τη μεγαλύτερη ποσότητα χρυσού, η αξία του οποίου αντιστοιχεί στο 6,8% του ΑΕΠ της. Ενδεικτικά το ποσοστό αυτό διαμορφώνεται σε 4,8% για την Ιταλία, σε 4,2% για την Γερμανία και σε 1,4 για την Ελλάδα. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ποσότητα που βρισκόταν στα χέρια της πορτογαλικής Κεντρικής Τράπεζας το 1951 ανερχόταν σε 151 τόνους, σύμφωνα με στοιχεία του World Gold Council. To 1974, με το τέλος της εθνικής διακυβερνήσεως της χώρας από τον Antonio de Oliveira Salazar και του διαδόχου του Marcelo Caetano ο χρυσός της Πορτογαλίας είχε φτάσει τους 866 τόνους. Η μεγάλη άνοδος των τιμών του χρυσού των τελευταίων ετών, καθιστά ακόμη πολυτιμότερα τα αποθέματα χρυσού της Πορτογαλίας, τα οποία ωστόσο απαγορεύεται να χρησιμοποιηθούν για λόγους δημοσιονομικής προσαρμογής, όπως και για της υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης. Στην Ελλάδα, κάποιοι πολιτικοί πριν από λίγα χρόνια πωλούσαν τον χρυσό της χώρας για να παρουσιάσουν τέτοια οικονομικά μεγέθη, τα οποία θα επέτρεπαν την είσοδό μας στην ευρωζώνη. Να σημειώσουμε στο σημείο αυτό ότι νέο ιστορικό ρεκόρ κατέγραψε η τιμή του χρυσού. Στις 21 Ιουνίου, ο χρυσός είχε ανέλθει στο ιστορικό ρεκόρ των 1.266,50 δολαρίων ανά ουγγιά.
Αντίστοιχη περίπτωση με αυτή της Πορτογαλίας είχαμε και στη χώρα μας με το Εθνικό καθεστώς της 21η Απριλίου. Βέβαια, δεν γνωρίζουμε πόσος χρυσός συσσωρεύτηκε στα θησαυροφυλάκια του κράτους, κατά τη διάρκεια της διακυβερνήσεως της χώρας από τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και τους συνεργάτες του. Εκείνο όμως που γνωρίζουμε πολύ καλά είναι,ότι όταν παρέδωσαν οι αξιωματικοί την εξουσία της χώρας στην κοινοβουλευτική δημοκρατία των πολιτικών, η Ελλάδα είχε μηδενικό εξωτερικό χρέος. Οι Έλληνες ευημερούσαν, ανεργία δεν υπήρχε. Η χώρα ευρίσκετο σε τροχιά συνεχούς αναπτύξεως, παρά τα δυσμενή οικονομικά γεγονότα τα οποία εν τω μεταξύ είχαν μεσολαβήσει(πετρελαϊκή κρίση, Κυπριακό). Οι κοινοβουλευτικοί πολιτικοί μας αναλαμβάνοντας την εξουσία, αφού καταλήστεψαν τα θησαυροφυλάκια του κράτους, με ρουσφέτια, διορισμούς, σπατάλες, κλπ. έφεραν στην χώρα την οικονομική καταστροφή και το χάος. Σήμερα έχουν καταντήσει τον ελληνικό λαό πάμφτωχο, και επαίτη των διεθνών τοκογλύφων. Έφτασε όμως η ώρα οι Έλληνες να ανοίξουν τα μάτια και τα αυτιά τους. Να βγάλουν τις παρωπίδες που τους έχει φορέσει ο κοινοβουλευτισμός και να στείλουν όλους τους πολιτικούς από εκεί που ήλθαν. Και όταν θα γίνει αυτό, υπάρχουν εκείνες οι εθνικές πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες θα αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας για να σωθεί η Ελλάς. Θα το τολμήσουμε;
Νίκος Παπαγεωργίου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου