Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

Ο Ελεύθερος Κόσμος...

Διαβάστε στον «ΕΚ» που κυκλοφορεί το Σάββατο 13 Νοεμβρίου


121110-ekΑνάμεσα στους δύο γύρους των αυτοδιοικητικών εκλογών, μιλήσαμε με δύο πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στην προεκλογική περίοδο. Ο βουλευτής του ΛΑΟΣ Μάκης Βορίδης απαντά στο παρασκήνιο που προέκυψε για τις σχέσεις του με τον Γιώργο Καρατζαφέρη και δηλώνει: «Υπήρξαν δύσκολες στιγμές, αλλά τώρα η συνεργασία μας είναι καλύτερη από ποτέ». Εξηγεί επίσης το πώς η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας, για το μνημόνιο, γιγάντωσε τα ποσοστά της αριστεράς. Το «στοίχημα Σαμαρά» για την περιφέρεια Αττικής, ο Βασίλης Κικίλιας μιλά για το τζαμί και την επιτυχία του, να βρεθεί στον δεύτερο γύρο. Διαλύουν την ειδική μονάδα της αστυνομίας, τα ΕΚΑΜ. Καταγγελίες ότι έχουν μετατραπεί σε «υπηρέτες» υψηλών προσώπων, αντί να βρίσκονται στον δρόμο και να αντιμετωπίζουν το έγκλημα. Στην Βουλή, το θέμα της παρακολούθησης από την αστυνομία της εφημερίδας μας. Ερώτηση κατάθεσαν οι βουλευτές Άδωνις Γεωργιάδης και Θάνος Πλεύρης. Οι ελληνικές επιχειρήσεις πάνε Βουλγαρία, λόγω φορολογίας. Η νεολαία της Κύπρου σε Ελλάδα - Κύπρο - Αγγλία, βρίσκεται στο πεζοδρόμιο, εν' όψει της επετείου της ανακήρυξης του ψευδοκράτους. Διαβάστε επίσης την ανάλυση του εκδότη του «ΕΚ» Δημήτρη Ζαφειρόπουλου για τα αίτια της πτώσης των ποσοστών του ΛΑΟΣ.

Καλλιτέχνης και πατριώτης!

Και ο Σφακιανάκης κατά των λαθρομεταναστών


111110-sfkakianakisΈνας φιλολαϊκός, χειμαρρώδης, όσο και απολαυστικός Νότης Σφακιανάκης, τα έκανε «βίδες» στην κυριολεξία στο δελτίο ειδήσεων του Alpha, απέναντι στον Αντώνη Σρόιτερ, ελκύοντας την προσοχή πολλών (την Παρασκευή έχει και πρεμιέρα). Είπε λοιπόν αυτά που πολλοί στο καλλιτεχνικό στερέωμα δεν τολμούν, τα ‘χωσε τη λαθρομετανάστευση, μιλώντας ακόμα και για την προσβολή στην αισθητική μας, σημείωσε την ανικανότητα των πολιτικών, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο το σύστημα δέσμευσε οικονομικά και δεσμεύει τους πολίτες. Άφοβος, με τις πρωτοβουλίες του έχει «σκλαβώσει» τους πατριώτες, δεν μάσησε τα λόγια του και είπε λόγια «μη αρεστά» στο σύστημα, μιλώντας όμως στην ψυχή του μέσου Έλληνα.
 http://elkosmos.gr

Οι ανθέλληνες!!

Βιομηχανία παραγωγής ανθελλήνων


171010-taxiMέσα στον ορυμαγδό της οικονομικής κρίσης είναι πολύ εύκολο για τους εκάστοτε εξουσιαστές να περνούν σχεδόν αδιάφορα όλα τα άλλα ζητήματα τα οποία έχουν αποφασίσει να υλοποιήσουν. Οι εθνομηδενιστές εξουσιαστές επιλέγουν αυτή την τραγική περίοδο για τον ελληνικό λαό, έτσι ώστε να του επιβάλλουν καταστάσεις από τις οποίες θα κάνει χρόνια να απεγκλωβιστεί. Επιπλέον,είναι αυτές οι οποίες μεταλλάσσουν τη συνειδησιακή κατασκευή του Έλληνα προς την κατεύθυνση ενός καταναλωτή μαζάνθρωπου. Πρωτο και ουσιαστικότερο βήμα για την πράξη αυτή, είναι η εκρίζωση της εθνικής συνείδησης και γενικότερα του αισθήματος υπεροχής και διαφορετικότητας το οποίο χαρακτηρίζει ακόμη και σήμερα την ελληνική φυλή.
Αυτός ο δρόμος περνά μέσα από τη σχολική εκπαιδεύση και από τη συνολική διαδικασία επιμόρφωσης ενός ανθρώπου, αυτό που οι εκσυγχρονιστές μηδενιστές ονόμασαν «δια βίου μάθηση». Γνωστή άλλωστε η ικανότητα του εκσυγχρονιστικού αμοραλισμού, από την άληστου μνήμης εποχή Σημίτη, στην εφεύρεση «εντυπωσιακών» εκπαιδευτικών, οικονομικών και πολιτιστικών όρων. Κατά έναν παράξενο τρόπο, το λεξιλόγιό τους κάθε φορά σημαίνει και μια επιχείρηση μετάλλαξης της εθνικής συνείδησης του ελληνικού λαού και την αποστροφή του στο χριστιανικό θρησκευτικό βίωμα. Στη σχολική εκπαίδευση λοιπόν, θέμα με το οποίο άλλωστε έχουμε ασχοληθεί και στο παρελθόν από αυτές τις γραμμές, ισχύει σε απόλυτο βαθμό η φράση του Αντισθένους «αρχή παιδεύσεως η των ονομάτων επίσκεψις». Για να κατανοήσουμε δηλαδή την ποιότητα και την ταυτότητα της σχολικής εκπαίδευσης στην ελλαδική πραγματικότητα, είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε την ορολογία που χρησιμοποιείται σ' αυτήν, τι λέει δηλαδή ένας δάσκαλος μέσα στην τάξη και τι διαβάζει ο μαθητής στα σχολικά βιβλία. Έννοιες όπως πολυπολιτισμός, αντιρατσισμός, δικαιώματα του ατόμου, κοινωνία της διαφορετικότητας, σεβασμός στο διαφορετικό, διαπολιτισμική εκπαίδευση, πολυφυλετική κοινωνία, είναι το λεξιλόγιο εκείνο το οποίο από το 1996 μέχρι τις μέρες μας κυριαρχεί σε κάθε πτυχή και σελίδα του «ελληνικού» συστήματος εκπαίδευσης. Ακόμη και η φράση «εκπαιδευτικό σύστημα», δηλώνει κάτι το αλλότριο, κάτι το οικονομικστικό, μια διαδικασία παραγωγής.
Στη συνολική τραγικότητα της ελλαδικής παρακμής, το «εκπαιδευτικό σύστημα» αντικατέστησε το σχολείο, ο «εκπαιδευτικός» αντικατέστησε το δάσκαλο, το «πρόγραμμα σπουδών» εξαφάνισε το μάθημα και οι «ηλεκτρονικές αίθουσες» τη σχολική τάξη. Παρατηρούμε συνεπώς ότι ο ιστορικοκοινωνικός αμοραλισμός των «αποφοίτων» της Σχολής της Φρανκφούρτης επικεντρώνεται στην αλλαγή της συνειδησιακής ταυτότητας του Έλληνα μαθητή και τη μετάλλαξή του σε έναν οικονομικό παράγοντα παραγωγής, μόνο και μόνο χρήσιμο στην αγορά εργασίας. Εδώ είναι απαραίτητη μια διευκρινίση. Δεν θεωρούμε απαραίτητα κακό το γεγονός της τεχνολογικής αναβάθμισης του σχολικού μαθήματος, ούτε και την προετοιμασία των μαθητών για την αγορά εργασίας, κάτι άλλωστε το οποίο εδικά στο Λύκειο υφίσταται (κακώς) εδώ και δεκαετίες. Το πρόβλημα αρχίζει από τη στιγμή κατά την οποία αυτά είναι το προπέτασμα καπνού για τη δημιουργία ατόμων με μηδενική συνείδηση της εθνικής, φυλετικής και θρησκευτικής τους ιδιαιτερότητας, κάτι άλλωστε το οποίο δεν είναι αποδεκτό στο δόγμα της παγκοσμιοποίησης το οποίο πιστά υπηρετούν οι λυμαίνουσες τη σχολική εκπαίδευση. Δεν είναι εξάλλου τυχαίο το γεγονός της αναδιάρθρωσης των σχολικών μαθημάτων, ή σύμφωνα με το εκσυγχρονιστικό λεξιλόγιο του «προγράμματος σπουδών». Τεχνικά μαθήματα(Μαθηματικά, Φυσική, Οικονομία, Χημεία κτλ) καλύπτουν το ευρύ φάσμα της εκπαίδευσης, αναβαθμίζονται και μόνο τυχαίο δεν είναι που η πλειοψηφία των μαθητών τα επιλέγει για να συνεχίσει πάνω σε αυτά τις πανεπιστημιακές σπουδές.
Αντίθετα τα μαθήματα των επιστημών του ανθρώπου, μαθήματα παραδοσιακά στην ελληνική εκπαίδευση, όχι μόνο κατακρεουργούνται στις ώρες διδασκαλίας, αλλά και επιπλέον μεταλλάσσονται από μαθήματα σε ανθελληνική προπαγάνδα. Μαθήματα όπως η Ιστορία, τα Θρησκευτικά, η Φιλοσοφία (Γ' Λυκείου) και η Λογοτεχνία, όχι μόνο βλέπουν την ύλη και τη διδασκαλία τους να κατακρεουργούνται, αλλά επιπλέον έχουν καταντήσει για τον μέσο μαθητή κουραστικά και αδιάφορα. Αυτό είναι το «νέο εκπαιδευτικό σύστημα», νέο όσο και η μεταπολιτευτική τραγωδία αυτού του άθλιου κρατιδίου. Πέραν αυτής της θλιβερής διαπίστωσης, αξίζει να προσέξουμε ότι το μόνο «θεωρητικό»μάθημα στο οποίο δίδεται αυξημένη προσοχή, είναι αυτό της Νεοελληνικής Γλώσσας, της Έκθεσης δηλαδή. Χιλιάδες ώρες περνούν οι μαθητές στα φροντιστήρια (άλλη μια νεοελληνική εφεύρεση), δεκάδες τόμοι από «λυσάρια», «βοηθήματα», σημειώσεων κτλ, και όλα αυτά για να μάθουν οι μαθητές να γράφουν έκθεση! Και γιατί αυτό; Μα γιατί πολύ απλά το συγκεκριμένο μάθημα έχει γίνει η εμπροσθοφυλακή της ανθελληνικής προπαγάνδας στις σχολικές αίθουσες, ο μηχανισμός με τον οποίο περνούν στο υποσυνείδητο του Έλληνα μαθητή τη συνειδησιακή μετάλλαξη της «πολυπολιτισμικής κοινωνίας». Είναι ένα μάθημα-τρομοκρατία, στο οποίο ο μαθητής μέσα από τα γραπτά του ουσιαστικά καλείται να κάνει δήλωση φρονημάτων και ιδεών.
Μια απλή ματιά στη σχολική ύλη και στα θέματα των εξετάσεων, μας δίδει σαφή συμπεράσματα. Συμπέρασμα δηλαδή πως από την εκπαιδευτική παρακμή, προβάλλεται ξεκάθαρα η σαπίλα του πολιτικού συστήματος.
Ευάγγελος Χ. Χανιώτης 
http://elkosmos.gr

Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

Συνέντευξη στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΟΣΜΟ!

Δημήτρης Παπαγεωργιου: Η φυλακή είναι το μοναστήρι του... εθνικιστή


311010-syn-pap«Στόχος μου σε αυτή την ιστορία, είναι να λειτουργήσω ως μια ντουντούκα για τις φωνές των Ελλήνων που κουράστηκαν να παρακολουθούν αμέτοχοι τον εποικισμό της πατρίδας μας», μας λέει ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας μας, μιλώντας για την υποψηφιότητά του στον κεντρικό τομέα Αττικής, στο πλευρό του Άδωνι Γεωργιάδη. Ο άνθρωπος που συγκέντρωσε στο πρόσωπό του τη μήνη του συστήματος, δεν δείχνει πάντως να έχει πτοηθεί...

συνέντευξη στον Δημήτρη Ζαφειρόπουλο

Από το κελί της φυλακής στον προεκλογικό αγώνα; Πώς συνέβη αυτό;

Είναι το ίδιο το κελί της φυλακής, όχι σε προσωπικό επίπεδο αλλά σαν ενεργό πολίτη, κομμάτι του εθνικιστικού κινήματος, που ανέδειξε την ανάγκη για τον... προεκλογικό αγώνα. Το να οδηγείται κάποιος στην φυλακή, με τον τρόπο που οδηγήθηκα εγώ, καταδεικνύει ότι το κράτος του ΠΑΣΟΚ λειτουργεί με τρόπο εντελώς εχθρικό προς τους Έλληνες πατριώτες. Ως εκ τούτου, είναι ανάγκη να υπάρξουν τέτοιες δομές, που θα επιτρέψουν στους αντιστεκόμενους Έλληνες να μπορέσουν να αντιταχθούν στην στόχοποίησή τους. Η απόφασή μου να εμπλακώ με την πολιτική, στον στίβο των εκλογών, γιατί με την πολιτική στην ευρύτερη έννοια της ασχολούμαι από παιδί σχεδόν, δεν ήταν απλή. Ζυγίζοντας όμως τα υπέρ και τα κατά, κατέληξα ότι είναι κάτι το οποίο θα φανεί χρήσιμο σε αυτό που εγώ θεωρώ ως "χώρο". Η φυλακή είναι το μοναστήρι του αναρχικού, έλεγαν παλιότερα κάποιοι. Στην σημερινή κατάσταση, μπορούμε να πούμε ότι η φυλακή είναι το μοναστήρι του εθνικιστή. Μέσα από αυτή την διαδικασία θεωρώ ότι ωρίμασα αρκετά και μπόρεσα να δω κάποια πράγματα πιο ξεκάθαρα. Και ελπίζω να μπορέσω αυτή μου την "ωρίμανση" να την χρησιμοποιήσω προς μια κατεύθυνση που θα βοηθήσει να χτιστούν ακριβώς αυτές οι δομές τις οποίες χρειαζόμαστε. Στόχος μου σε αυτή την ιστορία, είναι να λειτουργήσω ως μια "ντουντούκα" για τις φωνές των Ελλήνων που κουράστηκαν να παρακολουθούν αμέτοχοι τον εποικισμό της πατρίδας μας.

Δεν θεωρείς όμως ότι αυτή σου η απόφαση θα στενοχωρήσει κάποιους ανθρώπους, οι οποίοι σου συμπαραστάθηκαν κατά την διάρκεια της φυλάκισης σου, αλλά δεν ανήκουν κομματικά στον ΛΑΟΣ;
Θεωρώ ότι θα ήταν ανέντιμο εκ μέρους μου, το να προσπαθήσω να κοροϊδέψω κάποιον λέγοντας ψέματα ή κάνοντας την "πάπια". Δεν συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο. Όσοι μου συμπαραστάθηκαν κατά την διάρκεια της φυλακισής μου, είναι για εμένα πρόσωπα τα οποία τιμώ και τα οποία είμαι διατεθειμένος να βοηθήσω με όποιον τρόπο μπορώ. Δεν σημαίνει όμως αυτό, ότι θα πρέπει να υιοθετήσω μια στάση πολιτικής ουδετερότητας, ούτε και ποτέ δεσμεύτηκα για κάτι τέτοιο. Όπως έγραφα για εμένα το σημαντικό όλης αυτής της διαδικασίας ήταν ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι παρόλη την κομματική τους ταυτότητα ή μη, έβαλαν τις υπογραφές τους και έδρασαν για έναν συγκεκριμένο σκοπό. Αυτή τους η κίνηση δεν αναιρεί και δεν πρέπει να αναιρεί τις κομματικές τους προτιμήσεις. Δεν τους "ουδετεροποίησε". Το ίδιο θεωρώ ότι πρέπει να συμβεί και στο μέλλον παρόλο που ελπίζω - αλλά δεν το βλέπω - να μην χρειαστεί να ξαναμαζευτούν τέτοιου είδους υπογραφες. Αν όμως χρειαστεί, θα πρέπει και πάλι άνθρωποι από διαφορετικά κόμματα, οργανώσεις ή δίχως κάποια τέτοια ταυτότητα να συσπειρωθούν.

311010-zaf-papΕποχή οικονομικής κρίσης. Κυριαρχεί παντού το θέμα του μνημονίου. Πώς το αντιλαμβάνεσαι;
Η αρραβωνιαστικιά μου, είναι εδώ και μήνες άνεργη. Η πολιτική όμως είναι θέμα προτεραιοτήτων. Την άποψή μου για το μνημόνιο την έχω εκφράσει. Θεωρώ όμως πολύ πιο σημαντικό ζήτημα αυτό του μεταναστευτικού και της τριτοκοσμοποίησης της χώρας, λόγω των τεράστιων ροών μεταναστών. Οι οικονομικές κρίσεις πάνε και έρχονται. Σε 20-25 όμως χρόνια, αν η Ελλάδα κυριαρχείται από ασιάτες και αφρικανούς, τι να την κάνουμε την ακμάζουσα οικονομία. Το ξέρω ότι ακούγεται "κάπως", όμως για εμένα η προτεραιότητα είναι αυτή. Άλλωστε αν ήμουν "οικονομικός άνθρωπος" κατά πάσα πιθανότητα δεν θα ήμουν εδώ να κάνω αυτά που κάνω τώρα. Για εμένα είναι ξεκάθαρο: "την ελλάδα θέλωμεν και ας τρώγωμεν και πέτρες", όπως έλεγαν και οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Φυσικά, η οικονομία είναι ένα εργαλείο στα χέρια του Έθνους. Κάτι ουσιαστικό επ' αυτού όμως θα μπορεί να γίνει μόνο εάν το πηδάλιο του Έθνους έχουν στα χέρια τους εθνικές δυνάμεις. Και στο κάτω-κάτω, εγώ δεν μπορώ να υποσχεθώ σε κανέναν ότι εάν εκλεγώ θα λύσω τα οικονομικά του προβλήματα. Αυτό που μπορώ να υποσχεθώ είναι ότι θα προσπαθήσω να μεταφέρω τις φωνές των κατοίκων του υποβαθμισμένου κέντρου της Αθήνας και του πατριωτικού κινήματος στο περιφερειακό συμβούλιο.

Η ΝΔ με τον Κικίλια παίζει αντι-μνημόνιο. Ο ΛΑΟΣ με τον Άδωνι Γεωργιάδη έχει σηκώσει πάρα πολύ το ζήτημα του μεταναστευτικού. Τα ποσοστά όμως και των δύο δεν φαντάζουν ως... επιβράβευση. Γιατί;

Νομίζω ότι η ιδιοσυγκρασία του ψηφοφόρου της "κεντροδεξιάς" είναι αρκετά διαφορετική από αυτήν του αριστερού. Είναι πολύ πιο προσκολλημένος στο συναίσθημα και ως εκ τούτου, βιώνει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό τάσεις όπως αυτή της απογοήτευσης. Αυτό το επιτείνουν και οι ισχυρές κόντρες ανάμεσα στα δύο κόμματα, που πολλές φορές εμπεριέχουν χτυπήματα κάτω από την ζώνη. Βέβαια, μεγάλο ρόλο παίζει και το όλο σύστημα του αριστερού ελέγχου των ΜΜΕ. Είναι γνωστό τοις πάσι ότι η αριστερά έχει μια εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση ειδικά από τα τηλεοπτικά κανάλια, από ότι η ευρύτερη δεξιά. Και ο κόσμος επηρεάζεται πάρα πολύ από τα κανάλια.
Πάντως, ακόμη και εάν εκλογικά δεν φαίνεται αυτό, πιστεύω ότι σιγά-σιγά συντελείται μια "πνευματική επανάσταση" στην χώρα μας και η αριστερά χάνει σιγά-σιγά τα πρωτεία στην "καθοδήγηση" του ελληνικού λαού, κυρίως λόγω της ταύτισης του λόγου της με το σύστημα.